روزهایی که اگرچه سخت بود اماااااا گذشت .......

روزهای رفتن مادر بزرگ وخانه ای که با رفتنش دیگر رنگ وبوی مهر مادری درش دیده نمیشد,صدای دلنشینی که با هر بار وارد شدن به خانه ی مامان بتول شنیده میشد ,شعرهای زیبا ومتل های پند اموزی که از زبانش جاری میشد.........

دیگر جای خود را به سکوت ودلتنگی وتعریف خاطراتش داد ووووووووو روزگار گذشت وکودکان دلبندم هنوز که هنوز است بارها وبارها از مامان بتول میگویند ومیخندندوبازیهایش را باهم مرور میکنند......

احسان وپریسا خیلی فراتر از سنشان میفهمیدند  واین یعنی لبخند خدا ,خدایی که بهترین راهمیشه رقم میزند ما باید بپذیریم و وووووووووهمین.