قاصدکهای خوشبختی

عید سال 94 هم حال وهوای خودش را داشت ,موقع تحویل سال هم احسانم وهم پریسای گلم خواب بودن ومن وپدر سرسفره هفت سین برای دختروپسرم ارزوی سلامتی وهم عاقبت بخیرشدنشون رو از خدا خواستیم. هم اینکه به یاد بابا کاظم ومامان بتول فاتحه ای قرایت کردیم ....روحشون شاد سال 93 با تمام خوبی وبدیهاش ,خنده ها وگریه هاش ,سختی ها واسونیاش گذشت ...... سال نو شد و وقت این شد که ماهم دلامونو نو کنیم وبگیم ... خدایا ب امید خودت ..........

روزهای رفتن مادر بزرگ وخانه ای که با رفتنش دیگر رنگ وبوی مهر مادری درش دیده نمیشد,صدای دلنشینی که با هر بار وارد شدن به خانه ی مامان بتول شنیده میشد ,شعرهای زیبا ومتل های پند اموزی که از زبانش جاری میشد......... دیگر جای خود را به سکوت ودلتنگی وتعریف خاطراتش داد ووووووووو روزگار گذشت وکودکان دلبندم هنوز که هنوز است بارها وبارها از مامان بتول میگویند ومیخندندوبازیهایش را باهم مرور میکنند...... احسان وپریسا خیلی فراتر از سنشان میفهمیدند  واین یعنی لبخند خدا ,خدایی که بهترین راهمیشه رقم میزند ما باید بپذیریم و وووووووووهمین.

امروز صبح هم من باید می رفتم سرکار وهم بابا علی صبح کار بود ،پس باید همگی زود راه می افتادیم. دیدم احسان جانم داره اماده میشه اما بلوزش رو عوض نمیکنه ،رفتم پیشش وگفتمش سریع بلوزت رو عوض کن واون نارنجی رنگه رو بپوش...احسان یه بلوز سبز تیره تنش بود که مناسب کلاسش نبود واسه همین اصرار داشتم عوضش کنه ،که یک هو با یه قیافه حق به جانب بلند گفت : مامان بتولم فوت کرده نمیشه لباس رنگ روشن بپوشم چقدر احساس غرور کردم که پسر 6سالم اینقدر اگاه وداناس..... خدارو شکر میکنم بخاطر این قاصدکهای زیبای زندگیم بابا که با شنیدن این جمله تو بال وپر گرفت ،گفت خانم این بچه چقدر فهمیده وبزرگتراز سنش فکر میکنه ,هردومون از لطفت خدای خوبم ممنوووووووو...

امروز که این مطلب رو مینویسم بسیار ناراحتم برای شما دختر وپسر نازنینم که از داشتن مادر بزرگی همچون مامان بتول بی بهره شدید.... روزهای سخت وباور نکردنی بدی رو پشت سر گذاشتیم روز  رفتن  مامان بتول وحسرت دیدار دوبارش افسوس وصد افسوس که شمای گلم  از داشتن مادر بزرگی بی نظیر محروم شدید... چه شب بدی بود شب 14بهمن 93شما دو تا نوگل زندگیم خواب بودین ومادر بزرگ در بیمارستان ,وهمه با ارزوی بازگشت؛دریغ از رفتنی که بی بازگشت بود وچه شب بدی بود گریه های بی امان من وبیدارشدن شما,اصلا واسم مقدور نبود اروم باشم وهمین حال من منجر شد شما بفهمید وهردوتون چه مظلومانه گریه میکردید... احسانم گریه های اون شب تو تمومی...

یه طاووس چراغ کاری شده تو بلوار ساحلی هست که پریسا خیلی دوستش داره همیشه اصرار میکنه بریم پیشش بوسش کنم ,تا بلاخره یه شب بابا لطف کرد ورفتیم از نزدیک پیشش وپریسا کلی ذوق کرد .قربونت بشم  ...

...

...

امروز 31شهریور سال1393 وجشن شکوفه ها  روز اول پیش دبستانی اقا احسان امروز همه خانواده یعنی من ,بابا,اجی ,داداش احسان رو برای رفتن به کلاس همراهی کردیم چقدر لذت بخش بود من,بابا یه حس بی سابقه ای داشتیم  اصلا نمیشه حسمون رو توصیف کنم یه توضیح مدیر مرکز بهمون داد درخصوص عملکردشون بعدم گفتن خانواده ها تشریف ببرن تا ساعت یازده  با اینکه احسان از یک سالگی مهد رفته اما من وپدرش یه جوری شدیم یه حس دلتنگی صدبارباش خداحافظی کردیم,چندین بار باباش بهشون تاکید کرد مواظبشون هستید......ما برگشتیم خونه ,اجی پریسا که مدام میگفت مامان دادا؟؟؟؟؟؟؟؟ تا ساعت یازده دلم واسش یه ذره شده بود خدایا خودت نگهدارش باش وعاقبتش رو خ...

امشب پریسا واحسان جان را بردیم پارک شهربازی پاداد وقتی بچه ها مشغول بازی بودن مامان با خاله منا هماهنگ کرد تا اونها هم اگربراشون مقدوره به پارک بیان تا بچه ها باهم شب خوبی رو بگذرونن ,که خاله منا قبول کرد واومدن احسان از دیدن ابولفضل حسابی خوشحال شد واسه خودشون سوار اکثر اسباب بازیا شدن وبابا علی هم با پریسا خانم بود وبخاطراینکه بهانه سوارشدن به وسایلی که احسان وابولفضل سوار میشدن رو نگیره ؛اون رو جداگانه به بازیهای مناسب سنش میبرد . خلاصه شب خوبی برای بچه ها شد وباوجود گذشت  چندماهی از اون شب احسان هنوز از اون شب یاد میکنه. ما ارزومون اینه که تو واجی پریسا رو خوشحال وشاد ببینم  پسرم ,دخترم خنده مهمان همیشگی لبهای زیبای...